Pieróg przypomina średniej wielkości okrągły torcik. Skórka ciasta drożdżowego na zewnątrz jest koloru ciemnosłomkowego do jasnego brązu (bardziej lub mniej przypieczona). Wzór na wierzchu zależy od dna foremki, w jakiej go upieczono (rozeta lub motyw kwiatowy).
Kształt (zewnętrzny i na przekroju)
Ma kształt spłaszczonego walca. Po przekrojeniu widoczne są ciemne ziarna kaszy gryczanej w jasnozłocistym farszu ziemniaczanym.
Wielkość
Średnica – około 22 cm, wysokość – do 4 cm.
Barwa (zewnętrzna i na przekroju)
Na zewnątrz jasnobrązowy, dobrze wypieczony, w środku jasnozłocisty z ciemniejszymi ziarenkami kaszy gryczanej.
Konsystencja, "wrażenie w dotyku"
Miękki, z lekko chrupiącą skórką – można go łatwo rozkroić.
Smak i zapach
Zapach delikatny łączący w sobie zapach chleba, gotowanych ziemniaków i kapusty.
Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu rolnego, środka spożywczego lub napoju spirytusowego:
Pieróg przypomina średniej wielkości okrągły torcik i ma kształt spłaszczonego walca . Wzór na wierzchu zależy od dna foremki w której go upieczono (rozeta lub motyw kwiatowy). Na zewnątrz jasnobrązowy, dobrze wypieczony, a w środku jasnozłocisty z ciemniejszymi ziarenkami kaszy gryczanej. Miękki z lekko chrupiącą skórką. Zapach delikatny – chlebowy z lekko wyczuwalnym zapachem kapusty i ziemniaków. Pieróg postny uważany był za "strawę dla biedaków" .
Jest to potrawa pochodząca z kresów wschodnich i znany także w kuchni rosyjskiej. Taki też jest przepis na prosty, ale niezwykle smaczny pieróg postny, przywieziony po wojnie przez repatriantów z okolic Tarnopola.
